Lieve allemaal,

Afgelopen vrijdag heb ik afscheid genomen van het ziekenhuis. Het was heel bijzonder. Papa en mama waren er namelijk bij, zij zijn donderdagavond aangekomen! Uit Nederland hadden papa en mama (60!!) stroopwafels meegenomen. Als afscheid heb ik dit uitgedeeld op het laboratorium aan de medewerkers en studenten. Het was toch ook moeilijk om afscheid te nemen. In de afgelopen 4 maanden heb ik de lieve mensen van het lab zo goed leren kennen. De manier waarop ze mijn naam uitspreken, de vele momenten dat mensen vroegen hoe het met mij ging, hoe het in Nederland is en hoe graag ze wilde dat ik langer zou blijven.. ik ga het allemaal heel erg missen!

Op deze laatste dag in het ziekenhuis ben ik 's ochtends met een andere vrijwilliger meegegaan naar de bevallingskamer. Ik heb het geluk gehad dat er toen een heel lief baby'tje is geboren met een hele mooi geboortedatum, 19 mei 2017!

De afgelopen dagen heb ik nog een aantal leuke uitstapjes gemaakt. Zo ben ik naar een ander project geweest, Nafasi Welfare Center. Dit project ligt even buiten Kampala en er is hier ook een vrijwilligershuis. Nafasi Welfare Center helpt zowel jonge kinderen als tienermoeders in een moeilijke situatie. Op dit project zitten kinderen van 0 tot 5 jaar. Zij wachten hier totdat zij weer kunnen worden teruggeplaatst bij hun familie. Voor de kinderen waarvan er geen moeder betrokken is, is het doel om binnen acht maanden een nieuw, warm en veilig thuis te vinden.

Ook heb ik een ritje gemaakt in de matatu! Hierover heb ik verteld in een eerdere blog. De matatu is de openbare bus van Oeganda. Het was een hele ervaring haha. De matatu stopt wanneer iemand er uit wil of wanneer iemand er in wil. Er hangt een jongen uit het raam die roept of er mensen naar 'town' moeten. Onderweg is er nog even een andere matatu vol achter op ons geknald. Even kijken of er niks ergs is en we reden weer door haha. Voor slechts 50 cent hebben wij ongeveer een uur in de matatu gezeten en waren wij weer terug in het centrum van Kampala.

Verder ben ik ook nog naar de MAF 'Flying for Life' geweest. De MAF helpt met vliegtuigen mensen in arme, afgelegen gebieden bereikbaar te maken voor hulp. De MAF vliegt wereldwijd in 29 van de armste landen. Wij mochten een dagje meevliegen met de passagiersvlucht, een klein vliegtuigje waarin 12 personen passen. We gingen langs drie dorpjes in het Noorden van Oeganda en hebben hier mensen afgezet. Het was prachtig om Oeganda van boven te zien! Vanuit de lucht is Kampala dichtbevolkt. In het Noorden is heel anders. Er zijn hele stukken land met af en toe wat bomen en struiken, maar het is vooral erg droog. De mensen wonen in kleine ronde hutjes met een rieten dakje. Bij elke landing kwamen zowat alle inwoners van het dorpje kijken naar het vliegtuig, ze waren nieuwsgierig wie er zouden uitstappen. De mensen in Noorden lopen er vaak naakt bij, sommige hebben een grote sjaal of een shirt vol gaten om zichzelf enigszins te bedekken.

Dit waren mijn onvergetelijke 16 weken vrijwilligerswerk in een ziekenhuis in Oeganda. Dit weekend heb ik papa en mama meegenomen op de boda, naar de moskee, naar het paleis en naar de craft market. Ook hebben wij een mooie en zeer vermoeiende mountainbike tour gedaan. Wij gaan nu op safari! Tot over een week!

Veel liefs